09-06-2011 Dag 31: San Francisco

Onze bovenbuurman van vannacht had vast een zwakke blaas. Hij is de hele nacht naar de wc gelopen over de houten vloer die kraakt bij elke teen die de vloer raakt. Overigens ook bij elke beweging die de man in zijn bed maakte.
Toch hebben we best goed geslapen, want we konden uitslapen. Er was namelijk geen ontbijt bij het hotel inbegrepen en we hebben maar een kort ritje vandaag.
We gaan namelijk terug naar San Francisco.

Onderweg zijn we een aantal keer gestopt; onder andere in Live Oak bij het Twin Lakes strand. Terwijl Rich wat foto’s maakte langs de waterkant, had hij opeens pech met een golf die hem te grazen nam. Hij was nat tot aan zijn kuiten.
Als het water er langs de bovenkant in komt, dan zijn zelfs waterproof schoenen niet meer waterproof. De schoenen hebben vervolgens bij elke stop op de motorkap in het zonnetje gestaan om te drogen. De broek heeft met het natte deel buiten het raam gehangen. De broek die hij gisteren gekocht heeft, kwam goed van pas.

We hebben vandaag een heel groot deel door landbouwgebied gereden. Als mensen zeggen dat verse groenten en fruit onbetaalbaar zijn in Amerika, dan hebben ze vast alleen de grote wegen gezien. Als je net even van de grote weg af gaat, staan er overal groenten en fruitkraampjes van de lokale boeren. Ze verkopen daar alles wat ze op hun land verbouwen tegen spotprijzen. Tien grapefruits kosten een dollar, net als vijf avocado’s of vijf artisjokken. Hoezo is gezond leven duur?
Gezond leven is best betaalbaar, zelfs in Amerika, mits je je producten niet in de supermarkten koopt, maar rechtstreeks van het land.
Ik denk eerder dat het probleem is dat vers eten meer tijd en moeite kost. Daarin zijn de Amerikanen niet veel anders dan Nederlanders en wellicht zelfs nog gemakzuchtiger; veelal moet het snel en makkelijk zijn. Als je geen tijd wil maken en er geen energie in wil steken, dan is een vette hap inderdaad meer voor de hand liggend en goedkoper.

In Santa Cruz kregen we het strand zoals we dat voor ogen hadden. Beachballnetten op het witte zandstrand en strandtentjes.
Verder was er een achtbaan en was er een waterbaan met hetzelfde soort boomstambootjes als in Walibi. Van die bootjes waarmee je door een waterbaan gaat, waarna je vanaf het hoogste punt naar beneden wordt gelanceerd, zodat je zeker weet dat je onderaan nat wordt. Ondanks dat mensen het weten, gaan ze toch nog gillen zodra ze het water op zich af zien komen. Dat blijf ik bijzonder vinden. Je weet dat je nat wordt en je weet zelfs wanneer; dan ga je toch niet gillen?

Even nadat we Santa Cruz verlieten reden we weer onder een wolkendek. Dat wolkendek hielden we tot San Francisco, waardoor we maar doorgereden zijn. Of de zon wel of niet schijnt is wel degelijk van invloed op of je wel of niet stopt voor een foto.

Eenmaal in San Francisco voelden we ons een soort van thuis op vakantie. We vinden San Francisco een fijne stad en voelen ons er goed. Met de laaghangende bewolking ziet de stad er weer heel anders uit. De grote gebouwen maken nog meer indruk dan wanneer de zon schijnt.
Als je ergens voor de tweede keer komt, zie je toch altijd weer andere dingen dan de eerste keer.
Aangezien we alleen foto’s van de Golden Gate hebben met vrij zicht, wilden we toch even zien of hij nu in de wolken hing. We hadden geluk, dus we hebben weer even wat plaatjes gemaakt (ja, alweer).
Daarna gingen we richting de Bay Bridge. Daar hadden we tot op heden nog geen foto van, maar die willen we nog wel graag. Dat is de brug waar we elke dag overheen rijden vanuit Alameda naar SF en terug.
De Bay Bridge is veel minder bekend dan de Golden Gate, terwijl ik hem veel indrukwekkender vind met zijn twee rijlagen. Bovendien bestaat hij eigenlijk uit twee delen, waardoor hij ontzettend lang is. Je moet hier geen bruggenangst hebben.

We zijn dus op zoek gegaan naar een mooi plekje om morgen wat plaatjes van de misschien wel belangrijkste brug te maken en hebben een prima plekje gevonden. Meerdere eigenlijk, dus we zullen moeten kiezen.

Bij aankomst in het hotel in Alameda bleek vriend Jim een dagje vrij te zijn. Dat was jammer, want we hadden het wel leuk gevonden om bij hem weer in te checken.
Dit keer hadden we een kamer boven, want alle kamers beneden waren al vergeven. Er was blijkbaar iets misgegaan bij de reservering, maar de kamer was verder prima met een beter bed dan in de vorige kamer in dit hotel.
Eigenlijk werd het gaandeweg de vakantie steeds minder belangrijk hoe de kamer was. Als hij maar schoon was en als het bed maar een beetje oké lag.
Voor nu gaan we in ieder geval heerlijk slapen.