19-06-2011 Dag 41: New York

Na de superwandeling van de afgelopen dagen willen de voetjes niet meer.
Daarom zijn we een dagje op missie geweest; kids schoenen… Wat een drama!
Het thuisfront had ons gevraagd om jongensschoentjes mee te nemen; Nikes liefst. Dat hoefde geen probleem te zijn. We wisten verder eigenlijk niets… Geen kleuren die wel of juist niet mochten… Modelletjes die wel of niet mochten… Tsja… Geen nood, er waren schoenen genoeg. En ook leuke schoenen genoeg!
Wat wel een probleem bleek, was de maat. We hebben wel twaalf keer om de juiste maat gevraagd. Steeds was er wel een grotere of een kleinere, maar niet meer dan dat. Hoe frustrerend.
We hebben werkelijk ruim een halve dag schoenen geshopt. Uiteindelijk hebben we twee paar schoentjes gekocht. Niet onze eerste of tweede keus, maar met lege handen teruggaan was geen optie.

Na deze missie hebben we een bezoekje gebracht aan de speelgoedwinkel voor Rich: B&H op 8th Avenue. Het walhalla voor fotografie en video.
B&H is een winkel die volledig gerund wordt door Joden en dat doen ze best slim.
Als je iets koopt wordt dat voor je in een mandje gelegd, dat via een transportsysteem door de (enorme) winkel wordt verplaatst naar de kassa. Op die manier hoef je niet zelf met je spullen in de rondte te sjouwen… Dat heeft voor- en nadelen; je hebt je handen vrij om andere toys te kunnen bekijken, maar als je vervolgens iets anders ziet dat interessanter is, dan moet je dat eerste artikel weer weg zien te werken.
Voordeel voor de winkel is dat ze niet bang hoeven te zijn dat er makkelijk spullen verdwijnen in jassen, tassen en broeken van de bezoekers.
Als je bij de kassa komt, staan daar allemaal tassen en dozen met bonnen en nummertjes erop, zodat ze razendsnel die tasjes die voor jou zijn kunnen pakken.
Op de Apple afdeling draagt iedereen een shirt met de opdruk: I’m a Mac. Daardoor was ik even in de war, want mijn Mac heeft geen keppeltje en pijpenkrullen. Het ging ergens mis.

We konden het toch niet laten en zijn doorgelopen naar Grand Central Terminal, Park Avenue en de markt op Lexington. Zoals je al verwacht loop je op de markt van de ene naar de andere eettent. Popcorn van Kettle Corn in bizarre smaken als kaneel, cocos, suikerspin, cajun BBQ, chocolade met caramel en chili/limoen. De cocos was fantastisch, maar een klein zakje was bijzonder pittig geprijsd.

Na alsnog een dag rondstruinen, zijn we dan toch maar thuis wat gaan eten, om vervolgens tot de conclusie te komen dat we nú naar de film wilden.
Terwijl we ons snel verkleedden, hebben we op internet gezocht naar films die draaiden. Het werd Kong Fu Panda 2 in 3D.
We zijn in recordtempo naar Times gelopen, stonden volledig overdressed aan te schuiven voor de kaartjes, toen het duo voor ons uiteraard weer een hoop problemen had. De tijd tikte maar verder en we wisten niet of we de zaal nog in mochten als de film al begonnen zou zijn.
We kregen de kaartjes, gingen met de lift naar boven (overigens mag je hier nergens zelf op knopjes drukken, dat wordt gedaan door de beroemde liftman) en konden nog snel iets te eten en drinken halen voor tijdens de film. Dat duurde echt eindeloos… Maar, we konden er nog in.
Grappig trouwens om dan te merken dat je helemaal geen ondertiteling nodig hebt. Je kan de film moeiteloos volgen.

Rich en ik hebben er een neus voor om verkeerd gekleed ergens naartoe te gaan. Underdressed naar een pizzeria (bleek onder de restaurants te vallen) en overdressed naar de film. Tsja…

Rich ging zijn camera halen om nog wat avondplaten van Times gaan maken. Ik besloot thuis te blijven en aan mijn blog te gaan. Ondanks de vermoeidheid heb ik er op de één of andere manier toch op gewacht dat Rich thuis kwam (om half vier in de ochtend haha).
Hij was getuige geweest van de voorbereiding van de volgende opname van MIB3 op Times.