18-06-2011 Dag 40: New York
Door: richardenmiranda
Blijf op de hoogte en volg Miranda en Richard
25 Oktober 2011 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Tot nu toe hebben we niets meer gehoord van George. Toch vraag ik me af waar hij nu is… In iemands spaarpot? In een achterbuurt van een grote stad waar hij tussen ander geld is verdwenen? Zou hij ooit nog boven water komen? Of moeten we een oproep plaatsen in het landelijke “Opsporing verzocht”?
Ik maak me zorgen om George!!
Vandaag zijn we opnieuw met de metro tot Staten Island Ferry gegaan. Ik hoopte toch nog een rondvaart te maken rond het Vrijheidsbeeld, maar het dak van de ferry was echt afgeladen vol. No way, dat ik daar als haringen in een ton op ging. Stel je voor dat die boot zinkt onder dat gewicht? Hell no!
Richard had al snel gezien dat er een filmset bij Staten Island Ferry gebouwd was. Die wilde even polshoogte nemen. Terwijl ik vooruit ging (Rich was weer in treuzelmodus, want ja, er wordt een film opgenomen), werd iedereen die daar stond en liep dringend gemaand tot doorlopen. Ja, ik moest ook verder. Na een sprintje naar Rich, waarna ik hem succes wenste met zijn paparazzi camera, ben ik maar braaf doorgegaan.
Het bleken opnames van Men in Black 3. Dat waren dus ook die irritante trailers bij het Gugenheim Museum eerder deze week. Dat maakte alles weer goed. Als de opnames voor MIB zijn, dan mag dat. Elke andere willekeurige film had gewoon wederom een uitzicht verpest.
Uiteraard is dit een film die we moeten zien. Niet alleen omdat hij is opgenomen terwijl wij hier zijn, maar ook omdat Richard gewoon een figurantenrol aan zich voorbij heeft laten gaan. Wat een ongelooflijke oen!
Terwijl ik al van de set af was en blij zat te zijn met mijn uitzicht op de eekhoorntjes (die hier volgens mij hun thuisbasis hebben) bleek Rich namelijk te zijn gevraagd om te figureren. Hij hoefde alleen maar met een dame met kinderwagen mee te lopen, over de set.
Dus wat doet mijn mannetje? Die vraagt heel lief hoe lang dat ongeveer gaat duren. Het zou nog zo’n twintig minuten duren tot de opnames en daarna was het afhankelijk hoe vaak de scène over moest. Dan ging hij niet op het aanbod in, want (ja echt! Dat was dan weer super schattig…) zijn vriendinnetje zat helemaal alleen aan de andere kant.
Ongelooflijke flapdrol! Je weet me al die tijd te vinden als er iets is… Bel of stuur een sms’je… Schat, het kan nog even duren, want ik ga figureren in MIB… Of zoiets… Wat maakt het uit, maar communiceer over deze kans… Maak het duidelijk…
Ja, er heeft een soort van communicatie plaatsgevonden. Dat ging zo:
R: Waar ben je?
M: Achter de beelden
M: Moet ik blijven staan of juist niet?
R: Blijf maar staan
R: Probeer naar jou toe te komen
R: Niet stiekem ook standbeeld spelen hè?
M: Zie je nergens.
R: Gahahahaah ik sta opeens tussen de afzetting
R: Zal ik blijven staan?? Dan zit ik in de film hahahhahaha
Mijn interpretatie bij bovenstaande was dus: als ik blijf staan, dan sta ik op de set en kan ik plaatjes schieten van de opnames, want niemand heeft me opgemerkt.
Dusssss…
Al tijdens de hele vakantie kan meneer duidelijk communiceren, maar nu…? Ja, als ik het achteraf teruglees en weet wat hij bedoelde, tsja, dan begrijp ik het
Hoe dan ook… Net buiten de set kwam er een beveiliger aan die in Rich zijn oor fluisterde dat wanneer hij een leuk plaatje wilde schieten, hij NU een foto moest maken, want Tommy Lee Jones kwam er aan. Wie? (Mijn kerel is zo heerlijk goed in namen…) Tommy Lee Jones… Met een knikje in de goede richting.
Eigenlijk ging het net iets te snel, maar Rich heeft nog net een plaatje van de voorbij komende Tommy Lee. Met blikje Diet Coke!
Na een korte discussie zoals bovenstaande enigszins illustreert, ging Rich na 15 minuten toch terug naar de set om alsnog zijn rol op te eisen. Helaas was die al vergeven.
Terwijl Rich daar bezig was, zat ik met mijn rug naar het pad, op mijn camera te bekijken wat ik van de eekhoorntjes had kunnen maken. Hoor ik opeens een hysterisch hoge stem keihard naast me roepen: “Hi Will!” (Denk aan de irritante stem van Fran Fine uit The Nanny en je zit aardig in de goede richting). Dus ik kijk om… Loopt daar Will Smith op twee armlengtes bij me vandaan. Hoe grappig. Uiteraard heb ik geen plaatje haha. Voor ik omgeschakeld was van afspeelmodus naar fotografeermodus, was ie al weg…
Vanaf Staten Island Ferry hebben we echt bizar ver gelopen in de belachelijke temperaturen van vandaag (32 graden).
Via Wallstreet, World Trade Center, door Battery Park city, langs een mega speeltuin (tot zo ver we hebben gezien tot nu toe ook de enige speeltuin), door Tribecca en Soho, langs het Sarah Delano Roosevelt Park, met daarin een typisch basketbalveld voor mijn broertje (compleet met brede donkere New Yorkers, oké die waren enigszins impressive), naar Katz (waar de beroemde scène uit When Harry met Sally werd opgenomen).
Terug naar First Avenue met First Street en daarna via East Village op naar Otto Pizzeria bij Washington Square Park om daar echt de duurste en smerigste cola ever te drinken.
We kwamen daar enigszins uitgeput aan en hadden behoorlijk zin in iets te eten.
De wachttijd bleek 45 minuten, maar we konden voor in het bargedeelte iets drinken of iets van de kaart nemen. We hielden het bij een drankje, want we wilden die geroemde pizza eten. Rich bestelde twee cola (à 8 dollar!) en bracht mij de glazen die ik braaf op één van de stabarretjes zette. Rich ging er een barkruk bij halen. Ondertussen werd ik al dringend verzocht om daar geen glazen neer te zetten; die plek was alleen voor de etende gasten. Zitten? Nee, dat zat er ook niet in.
We besloten onze cola op te drinken en te gaan. Ik heb zelfs de cola niet opgedronken, zo vies vond ik hem. Daar zat zoals gebruikelijk weer voor twee derde aan ijs in, gemaakt met water, jawel… uit de kraan. Gatver.
We leverden ons wachtkaartje in en vertrokken, om via het Flatiron district terug naar onze vertrouwde Whole Foods winkel te gaan.
Helaas, we waren te laat. Zo laat dat vrijwel alles weg was. Bewapend met wat restanten, een chocoladetaartje en worteltaartje verlieten we de winkel, om thuis neer te ploffen en niet meer verder tegaan…
Wat een dag…
We hebben ontzettend veel gezien, maar best weinig gefotografeerd. We hebben niet eens een plaatje van de Wallstreet Bull… Dat zegt toch wat…
Ik maak me zorgen om George!!
Vandaag zijn we opnieuw met de metro tot Staten Island Ferry gegaan. Ik hoopte toch nog een rondvaart te maken rond het Vrijheidsbeeld, maar het dak van de ferry was echt afgeladen vol. No way, dat ik daar als haringen in een ton op ging. Stel je voor dat die boot zinkt onder dat gewicht? Hell no!
Richard had al snel gezien dat er een filmset bij Staten Island Ferry gebouwd was. Die wilde even polshoogte nemen. Terwijl ik vooruit ging (Rich was weer in treuzelmodus, want ja, er wordt een film opgenomen), werd iedereen die daar stond en liep dringend gemaand tot doorlopen. Ja, ik moest ook verder. Na een sprintje naar Rich, waarna ik hem succes wenste met zijn paparazzi camera, ben ik maar braaf doorgegaan.
Het bleken opnames van Men in Black 3. Dat waren dus ook die irritante trailers bij het Gugenheim Museum eerder deze week. Dat maakte alles weer goed. Als de opnames voor MIB zijn, dan mag dat. Elke andere willekeurige film had gewoon wederom een uitzicht verpest.
Uiteraard is dit een film die we moeten zien. Niet alleen omdat hij is opgenomen terwijl wij hier zijn, maar ook omdat Richard gewoon een figurantenrol aan zich voorbij heeft laten gaan. Wat een ongelooflijke oen!
Terwijl ik al van de set af was en blij zat te zijn met mijn uitzicht op de eekhoorntjes (die hier volgens mij hun thuisbasis hebben) bleek Rich namelijk te zijn gevraagd om te figureren. Hij hoefde alleen maar met een dame met kinderwagen mee te lopen, over de set.
Dus wat doet mijn mannetje? Die vraagt heel lief hoe lang dat ongeveer gaat duren. Het zou nog zo’n twintig minuten duren tot de opnames en daarna was het afhankelijk hoe vaak de scène over moest. Dan ging hij niet op het aanbod in, want (ja echt! Dat was dan weer super schattig…) zijn vriendinnetje zat helemaal alleen aan de andere kant.
Ongelooflijke flapdrol! Je weet me al die tijd te vinden als er iets is… Bel of stuur een sms’je… Schat, het kan nog even duren, want ik ga figureren in MIB… Of zoiets… Wat maakt het uit, maar communiceer over deze kans… Maak het duidelijk…
Ja, er heeft een soort van communicatie plaatsgevonden. Dat ging zo:
R: Waar ben je?
M: Achter de beelden
M: Moet ik blijven staan of juist niet?
R: Blijf maar staan
R: Probeer naar jou toe te komen
R: Niet stiekem ook standbeeld spelen hè?
M: Zie je nergens.
R: Gahahahaah ik sta opeens tussen de afzetting
R: Zal ik blijven staan?? Dan zit ik in de film hahahhahaha
Mijn interpretatie bij bovenstaande was dus: als ik blijf staan, dan sta ik op de set en kan ik plaatjes schieten van de opnames, want niemand heeft me opgemerkt.
Dusssss…
Al tijdens de hele vakantie kan meneer duidelijk communiceren, maar nu…? Ja, als ik het achteraf teruglees en weet wat hij bedoelde, tsja, dan begrijp ik het
Hoe dan ook… Net buiten de set kwam er een beveiliger aan die in Rich zijn oor fluisterde dat wanneer hij een leuk plaatje wilde schieten, hij NU een foto moest maken, want Tommy Lee Jones kwam er aan. Wie? (Mijn kerel is zo heerlijk goed in namen…) Tommy Lee Jones… Met een knikje in de goede richting.
Eigenlijk ging het net iets te snel, maar Rich heeft nog net een plaatje van de voorbij komende Tommy Lee. Met blikje Diet Coke!
Na een korte discussie zoals bovenstaande enigszins illustreert, ging Rich na 15 minuten toch terug naar de set om alsnog zijn rol op te eisen. Helaas was die al vergeven.
Terwijl Rich daar bezig was, zat ik met mijn rug naar het pad, op mijn camera te bekijken wat ik van de eekhoorntjes had kunnen maken. Hoor ik opeens een hysterisch hoge stem keihard naast me roepen: “Hi Will!” (Denk aan de irritante stem van Fran Fine uit The Nanny en je zit aardig in de goede richting). Dus ik kijk om… Loopt daar Will Smith op twee armlengtes bij me vandaan. Hoe grappig. Uiteraard heb ik geen plaatje haha. Voor ik omgeschakeld was van afspeelmodus naar fotografeermodus, was ie al weg…
Vanaf Staten Island Ferry hebben we echt bizar ver gelopen in de belachelijke temperaturen van vandaag (32 graden).
Via Wallstreet, World Trade Center, door Battery Park city, langs een mega speeltuin (tot zo ver we hebben gezien tot nu toe ook de enige speeltuin), door Tribecca en Soho, langs het Sarah Delano Roosevelt Park, met daarin een typisch basketbalveld voor mijn broertje (compleet met brede donkere New Yorkers, oké die waren enigszins impressive), naar Katz (waar de beroemde scène uit When Harry met Sally werd opgenomen).
Terug naar First Avenue met First Street en daarna via East Village op naar Otto Pizzeria bij Washington Square Park om daar echt de duurste en smerigste cola ever te drinken.
We kwamen daar enigszins uitgeput aan en hadden behoorlijk zin in iets te eten.
De wachttijd bleek 45 minuten, maar we konden voor in het bargedeelte iets drinken of iets van de kaart nemen. We hielden het bij een drankje, want we wilden die geroemde pizza eten. Rich bestelde twee cola (à 8 dollar!) en bracht mij de glazen die ik braaf op één van de stabarretjes zette. Rich ging er een barkruk bij halen. Ondertussen werd ik al dringend verzocht om daar geen glazen neer te zetten; die plek was alleen voor de etende gasten. Zitten? Nee, dat zat er ook niet in.
We besloten onze cola op te drinken en te gaan. Ik heb zelfs de cola niet opgedronken, zo vies vond ik hem. Daar zat zoals gebruikelijk weer voor twee derde aan ijs in, gemaakt met water, jawel… uit de kraan. Gatver.
We leverden ons wachtkaartje in en vertrokken, om via het Flatiron district terug naar onze vertrouwde Whole Foods winkel te gaan.
Helaas, we waren te laat. Zo laat dat vrijwel alles weg was. Bewapend met wat restanten, een chocoladetaartje en worteltaartje verlieten we de winkel, om thuis neer te ploffen en niet meer verder tegaan…
Wat een dag…
We hebben ontzettend veel gezien, maar best weinig gefotografeerd. We hebben niet eens een plaatje van de Wallstreet Bull… Dat zegt toch wat…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
