11-05-2011 Dag 2: San Francisco

Na een nacht vol aardbevingen (Richard is nogal beweeglijk en je voelt elke beweging die de ander maakt alsof er een aardbeving plaatsvindt), hebben we ons lokale ontbijt genuttigd. Lees: Bagel met jam en een soort koffiekoek van een plastic bordje met plastic bestek, koffie en jus uit een schuimrubberen drinkbeker; alles in de wegwerpvariant… Oh ja, en niet te vergeten: cerials, in alle smaken. Die durfde ik nog niet aan. Misschien ga ik morgen de melk testen.

Vervolgens reden we naar Oakland, waar we bij de DMV een invalidenparkeerkaart voor Amerika konden aanvragen. Dat zou een kwestie zijn van ophalen, op vertoon van je Europese parkeerkaart en een controle dat je daadwerkelijk je onderlichaam niet of nauwelijks kan bewegen… Om te lopen dus…
Ik moest eerst een dokter bezoeken. Dan laat maar… Ondertussen hadden we wel een compliment te pakken van een meisje in de rij; ze vond dat ons Engels zo goed is. Oh, de eeuwig vriendelijke Amerikanen… Dank voor het compliment.

Vervolgens zijn we naar San Francisco gereden. Het verkeer is even wennen. Op elke kruising staan stoplichten of stopborden. Rich heeft nog wat moeite met het inschatten wie er in welke volgorde mag rijden, dus ik voel me ook nog een beetje nuttig.
En dan is er nog het rechtsaf slaan; de ene keer mag rechts afslaand verkeer bij rood doorrijden, de andere keer moet je netjes wachten tot het licht op groen staat.

Aangezien onze auto dus op een bijzondere benzinesoort rijdt, hadden we onderweg bij verschillende benzinestations gekeken of ze daar ook bio-ethanol verkopen. Helaas… Ik kon me niet voorstellen dat er geen gewone benzine in kon; dan zouden die gekke Amerikanen toch wel een melding maken bij het ophalen van de auto?
We besloten het toch maar even na te vragen bij een filiaal van de verhuurder. Geen enkel probleem; er kon ook gewone benzine in. Volgens de man die ons te woord stond: alles, behalve diesel. Dus ook gas? We besloten ons niet nog verder voor paal te zetten en de beste man vriendelijk te bedanken voor de informatie.

Wat is het gaaf om de straten uit de films te zien. De steile wegen (we waren opeens blij met onze twee liter benzine auto), de typisch Amerikaanse huizen en flatgebouwen.
In SF hebben we fijn eea gekocht. Parkeren viel overigens wel mee, al zijn we geen uren op dezelfde plek geweest. Daarvoor gaan we later deze week nog een keer terug.
Inmiddels hebben we een Amerikaans telefoonnummer met internetverbinding. Hoe fijn is het om als internet-addicts als Richard en Miranda ook in het buitenland internet bij je te hebben? Ik moet erbij zeggen dat we het gebruiken om informatie uit de omgeving op te zoeken en niet om op Facebook te hangen, maar toch…

Nadat we onze praktische zaken geregeld hadden, hebben we wat rondgereden in SF ter verkenning voor morgen. Waar zitten de leuke plekken en waar parkeren we de auto tegen een redelijk tarief?

’s Avonds nog een stukje rond de jachthaven gelopen. Er liggen hier ontelbaar veel boten. Tussen de masten door zie je de skyline van SF… Heel vervelend.

Op naar een de volgende nacht. Als jullie morgen op het nieuws een bericht krijgen over een aardbeving in de buurt van SF, weten jullie wat er aan de hand is; dan heeft Rich weer liggen draaien in bed