12-05-2011 Dag 3: San Francisco
Door: richardenmiranda
Blijf op de hoogte en volg Miranda en Richard
13 Mei 2011 | Verenigde Staten, San Francisco
De dag begon warm en zonnig. Heerlijk! 19 graden is netjes voor SF.
Bij vertrek kwamen we tot de conclusie dat het statief (waar Rich zoveel moeite voor heeft gedaan om het mee te kunnen nemen) nog in een andere auto ligt. Bij het ophalen van de huurauto hebben we eerst een andere auto geprobeerd, maar die hebben we uiteindelijk niet genomen.
Balen! Dus, naar SF om bij Alamo (verhuurder) te informeren of zij nog iets voor ons kunnen betekenen. Na een telefoontje naar het afhaalpunt bleek dat ze alleen een melding kunnen maken bij gevonden voorwerpen. Dat was te verwachten.
We hebben een flink stuk gelopen over Marina Boulevard, door het park, richting Fisherman’s Wharf en dus ook Pier 39. Fantastisch om de zeeleeuwen op de pontons te zien zonnen en ruzie maken. Prachtig om de rangorde van de natuur te zien.
We hebben foto’s en filmpjes gemaakt voor de thuisblijvers. De foto’s volgen later, de filmpjes thuis; die kunnen we niet posten.
Op de terugweg hebben we in een winkeltje (Chocolate Factory) onze ogen uitgekeken. Zoveel lekkere en bijzondere soorten chocolade. Vers fruit is hier niet gezond!
Uiteindelijk kocht Rich een Monster Apple en ik een Cheesecake Apple. Zoals de naam al zegt zijn het appels op een stokje met een heleboel foute dingen er omheen. In mijn geval karamel en een mengseltje van cheesecake. In het geval van Rich zat er naast karamel, een dikke laag pure en melk chocolade, gehakte nootjes, en daar overheen witte chocolade.
Een stukje verderop vonden we Boudin Bakery; een bakkerij waar ze diverse broden van zuurdesem maakten in allerlei vormen: kreeften, beren, krokodillen, varkens, etc. Grandioos! Alles was te koop. De mandjes brood gingen middels een soort kabelbaan door de lucht van de bakkerij naar de winkel. De broodjes zagen er goddelijk uit, maar we hadden net een caloriebom appel naar binnen gewerkt.
Daarna zijn we naar de overkant van de Golden Gate Bridge gereden. Wat een prachtig uitzicht! Je ziet de brug met vrij uitzicht over SF.
Wat erg grappig is om te zien is dat de rijstroken van de brug handmatig worden verschoven; als ze twee rijstroken stad inwaarts nodig hebben, dan rijdt er een autootje met twee mannetjes die de wegafscheiding verplaatst. Hebben ze stad uit een extra strook nodig? Dan doen ze dat gewoon andersom. Grandioos en eenvoudig systeem dat zo te zien goed werkt.
Aangezien ik al redelijk verkleumd was van onze wandeling (de wind maakt het toch behoorlijk koud), ging Rich er alleen op uit om foto’s op, onder en naast de brug te maken. Ik kon heerlijk opwarmen en mijn telefoons bekijken. Ik zag acht gemiste oproepen van een vriendin die op het punt van bevallen stond, dus besloot haar helemaal enthousiast te vragen of alles goed was gegaan, wat het was geworden en hoe hij/zij heet. Het was inmiddels midden in de nacht in Nederland, dus ik verwachtte geen reactie.
Het bericht dat direct volgde had ik niet verwacht: de kleine Thijs had de bevalling niet overleefd…
Er volgde een emotioneel telefoongesprek, waarna de Golden Gate Bridge nooit meer hetzelfde zal zijn.
Na het treurige nieuws zijn Rich en ik het Golden Gate National Recreation Area ingereden, waar we de meest prachtige uitzichten hebben gezien.
We zijn bij het mooiste uitkijkpunt blijven staan tot de lampen in SF één voor één aangingen. Helaas konden we geen nachtfoto maken, omdat Rich nog geen nieuw statief heeft. Dat gaan we morgen halen. Daarna gaan we nog een keer terug om een nachtfoto te maken; speciaal voor kleine Thijs.
Bij vertrek kwamen we tot de conclusie dat het statief (waar Rich zoveel moeite voor heeft gedaan om het mee te kunnen nemen) nog in een andere auto ligt. Bij het ophalen van de huurauto hebben we eerst een andere auto geprobeerd, maar die hebben we uiteindelijk niet genomen.
Balen! Dus, naar SF om bij Alamo (verhuurder) te informeren of zij nog iets voor ons kunnen betekenen. Na een telefoontje naar het afhaalpunt bleek dat ze alleen een melding kunnen maken bij gevonden voorwerpen. Dat was te verwachten.
We hebben een flink stuk gelopen over Marina Boulevard, door het park, richting Fisherman’s Wharf en dus ook Pier 39. Fantastisch om de zeeleeuwen op de pontons te zien zonnen en ruzie maken. Prachtig om de rangorde van de natuur te zien.
We hebben foto’s en filmpjes gemaakt voor de thuisblijvers. De foto’s volgen later, de filmpjes thuis; die kunnen we niet posten.
Op de terugweg hebben we in een winkeltje (Chocolate Factory) onze ogen uitgekeken. Zoveel lekkere en bijzondere soorten chocolade. Vers fruit is hier niet gezond!
Uiteindelijk kocht Rich een Monster Apple en ik een Cheesecake Apple. Zoals de naam al zegt zijn het appels op een stokje met een heleboel foute dingen er omheen. In mijn geval karamel en een mengseltje van cheesecake. In het geval van Rich zat er naast karamel, een dikke laag pure en melk chocolade, gehakte nootjes, en daar overheen witte chocolade.
Een stukje verderop vonden we Boudin Bakery; een bakkerij waar ze diverse broden van zuurdesem maakten in allerlei vormen: kreeften, beren, krokodillen, varkens, etc. Grandioos! Alles was te koop. De mandjes brood gingen middels een soort kabelbaan door de lucht van de bakkerij naar de winkel. De broodjes zagen er goddelijk uit, maar we hadden net een caloriebom appel naar binnen gewerkt.
Daarna zijn we naar de overkant van de Golden Gate Bridge gereden. Wat een prachtig uitzicht! Je ziet de brug met vrij uitzicht over SF.
Wat erg grappig is om te zien is dat de rijstroken van de brug handmatig worden verschoven; als ze twee rijstroken stad inwaarts nodig hebben, dan rijdt er een autootje met twee mannetjes die de wegafscheiding verplaatst. Hebben ze stad uit een extra strook nodig? Dan doen ze dat gewoon andersom. Grandioos en eenvoudig systeem dat zo te zien goed werkt.
Aangezien ik al redelijk verkleumd was van onze wandeling (de wind maakt het toch behoorlijk koud), ging Rich er alleen op uit om foto’s op, onder en naast de brug te maken. Ik kon heerlijk opwarmen en mijn telefoons bekijken. Ik zag acht gemiste oproepen van een vriendin die op het punt van bevallen stond, dus besloot haar helemaal enthousiast te vragen of alles goed was gegaan, wat het was geworden en hoe hij/zij heet. Het was inmiddels midden in de nacht in Nederland, dus ik verwachtte geen reactie.
Het bericht dat direct volgde had ik niet verwacht: de kleine Thijs had de bevalling niet overleefd…
Er volgde een emotioneel telefoongesprek, waarna de Golden Gate Bridge nooit meer hetzelfde zal zijn.
Na het treurige nieuws zijn Rich en ik het Golden Gate National Recreation Area ingereden, waar we de meest prachtige uitzichten hebben gezien.
We zijn bij het mooiste uitkijkpunt blijven staan tot de lampen in SF één voor één aangingen. Helaas konden we geen nachtfoto maken, omdat Rich nog geen nieuw statief heeft. Dat gaan we morgen halen. Daarna gaan we nog een keer terug om een nachtfoto te maken; speciaal voor kleine Thijs.
-
13 Mei 2011 - 20:59
Pa-ma:
ik heb nog wel een dikke trui voor je
wij hebben de amstel brug -
14 Mei 2011 - 18:16
Joop En Nicole:
hey luitjes,na jullie verslag gelezen te hebben kunnen we concluderen dat wij eigenlijk best wel een beetje jaloers zijn...lol.
maar het is jullie gegund,echter zeer spijtig dat verhaal van thijs,dat leverde ons beide kippevel op.
maar we lezen jullie verslagen en wachten op de foto's. geniet ervan en knufs -
16 Mei 2011 - 07:22
Jan Van Aalzum:
Hoe leuk en onderhoudend jullie verhaal begint, waarbij ik al zat te denken om en reactie te geven dat het jullie nu dus niet meer zal bevreemden dat die Amerikanen zo stevig zijn na die lekkernijen, zit ik dit nu met kippevel over mijn gehele lichaam te schrijven.
Wat een bericht krijg je dan en wat een ontzettend drama voor de jonge ouders! Ik leef met ze mee! En je schrijft het heel treffend dat de Golden Gate hoe mooi ook, vanaf nu ook een ander gevoel op zal wekken.
En die nachtfoto die jullie nog gaan maken zal wel heel speciaal worden .... Richard doe je best!
groetjes,
Jan -
16 Mei 2011 - 11:40
Spannie:
Ik wil graag mijn statief lenen, zorg even voor vervoer, dan kom ik het wel even brengen.
De vrije dagen neem ik zelf wel..
Gr
Ger -
17 Mei 2011 - 13:28
Marianka:
Meid, kippenvel bij de laatste alinea's... Wat een vreselijke nachtmerrie voor je vriendin... Ik leef mee, al ken ik ze niet! Ik kan me voorstellen dat dit jullie niet in de koude kleren gaat zitten, en dan zo ver weg zijn ook... Probeer er toch iets van te maken en die foto voor Thijs is een heel mooi idee! x -
20 Mei 2011 - 06:35
Lilian:
De foto is erg mooi geworden. En wat lief dat jullie voor onze Thijs zijn teruggereden. -
22 Juni 2012 - 08:35
Suus:
Na ruim een jaar later dit verslag te lezen, wilde in eigenlijk een andere reactie geven... In de trend "ik krijg er honger van"...
Na de laatste alinea toch iets uitgebreider... Je had al verteld dat je dat nieuws te horen had geregen, ik kreeg er weer kippenvel van... Die speciale foto zal dan ook eeuwig een speciaal plekje en en speciale betekenis blijven houden... Voor jullie, maar ook zeker voor de ouders van kleine Thijs X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
