24-05-2011 Dag 15: Bryce Canyon
Door: richardenmiranda
Blijf op de hoogte en volg Miranda en Richard
24 Mei 2011 | Verenigde Staten, Bryce Canyon
Vanaf vandaag zitten we niet meer in Nevada, maar in de staat Utah. Dat hebben we ook gemerkt. De temperatuur keldert hier opeens weer behoorlijk, terwijl je toch iets anders verwacht.
We vertrokken vanuit Las Vegas; Rich in een linnen broek en mouwloos shirt, ik in een broek tot over de knie en eveneens een mouwloos shirt.
Toen we onderweg even een pitstop maakten, voelden we al dat het een stuk frisser was, maar het was nog steeds aangenaam. Toen we vervolgens even verderop boodschappen gingen doen, merkten we echt dat we iets te zonnig gekleed waren. Alle overige klanten liepen in een spijkerbroek met ten minste een shirt met korte mouwen, maar de meesten hadden een jasje of lange mouwen uit de kast gehaald.
In de Bryce Canyon was het zelfs koud.
In de Bryce kwamen we een uur later dan gepland aan; precies een uur zelfs.
Thuis had ik al eens opgemerkt dat we ergens onderweg nog een keer een tijdsverschil zouden krijgen, maar toen ik dat later opnieuw ging opzoeken, kon ik het niet meer terugvinden. Dat was dus hier. We zagen opeens een klok bij een benzinestation die een uur later aangaf. Die waren ze niet vergeten terug te zetten, het is hier dus een uur later.
Doordat we een paar keer gestopt waren om loslopende hertjes te bespioneren, waren we eigenlijk net te laat om de zonsondergang vast te leggen. De hertjes lopen hier kriskras door het park. Zo schattig.
Al met al waren we net te laat voor de zonsondergang. Dat komt mede doordat we al de hele vakantie achtervolgd worden door een flink wolkendek waar zo nu en dan een paar spetters uit vallen. We waren wel nog op tijd voor een mooi uitzicht.
Daarna hebben we nog even gewacht tot de zon volledig weg was en alleen de maan nog aan de hemel staat. Het is best gek om in een geheel donker park te zijn. Helemaal omdat je de enige bent op dat stuk.
Gelukkig heeft Bryce geen berenwaarschuwing.
We kwamen om half twaalf aan bij ons hotel in Kanab (vlak naast Zion).
Ik had het hotel voor die tijd maar even gebeld om te informeren tot hoe laat we konden inchecken. Dat kon altijd. Geen probleem.
Bij aankomst bleek de receptionist vier jaar lang bedrijfseconomie te hebben gestudeerd in Den Haag. Hij kwam met hele verhalen over zijn tijd in Nederland. Er was geen houden meer aan. Hij kon ook kleine zinnetjes Nederlands. Hoe grappig.
Uiteindelijk konden we naar onze kamer. Het is dat we de man van de receptie zo sympathiek vonden, maar wat was de kamer een drama. Het was een klein houten hok met twee van die bedden als we laatst bij Motel 6 hadden. Met zo’n dun lakentje en dekentje en zo’n fletse, verwassen sprei. Het onderlaken paste niet helemaal lekker, dus zodra ik mijn elleboog in het matras stak, schoot het laken los. Ieuwwwww! Ik wil het matras dat er onder zit niet kunnen zien. Ik weet dat die dingen in hotels en motels niet al te fris kunnen zijn, vooral als het een verouderde kamer is; dat hoef ik niet ook nog eens te zien.
Het laken wilde echt niet terug vast. Ik denk dat het zo’n vijf centimeter te kort was. Het was al een wonder hoe ze het überhaupt om het matras hadden gekregen.
Het meest logische aan de kamer was nog dat er in de lange muur een deur zat; die ging naar de badkamer. En daarnaast zat een hok dat dienst deed als kast. Dat was ongeveer net zo groot als een derde van het slaapgedeelte. Echte logica.
We hebben de hele vakantie niet zo lang wakker gelegen voor we in slaap vielen. Dat werd een korte nacht, want om half zeven zou de wekker alweer gaan.
Er zit ontbijt in de prijs inbegrepen en we zagen al twee wafelijzers staan. We zullen flink wat wafels moeten eten om de kamerprijs de moeite waard te maken. Deze staat met stip op de één na laatste plaats als het gaat om de kamer.
We vertrokken vanuit Las Vegas; Rich in een linnen broek en mouwloos shirt, ik in een broek tot over de knie en eveneens een mouwloos shirt.
Toen we onderweg even een pitstop maakten, voelden we al dat het een stuk frisser was, maar het was nog steeds aangenaam. Toen we vervolgens even verderop boodschappen gingen doen, merkten we echt dat we iets te zonnig gekleed waren. Alle overige klanten liepen in een spijkerbroek met ten minste een shirt met korte mouwen, maar de meesten hadden een jasje of lange mouwen uit de kast gehaald.
In de Bryce Canyon was het zelfs koud.
In de Bryce kwamen we een uur later dan gepland aan; precies een uur zelfs.
Thuis had ik al eens opgemerkt dat we ergens onderweg nog een keer een tijdsverschil zouden krijgen, maar toen ik dat later opnieuw ging opzoeken, kon ik het niet meer terugvinden. Dat was dus hier. We zagen opeens een klok bij een benzinestation die een uur later aangaf. Die waren ze niet vergeten terug te zetten, het is hier dus een uur later.
Doordat we een paar keer gestopt waren om loslopende hertjes te bespioneren, waren we eigenlijk net te laat om de zonsondergang vast te leggen. De hertjes lopen hier kriskras door het park. Zo schattig.
Al met al waren we net te laat voor de zonsondergang. Dat komt mede doordat we al de hele vakantie achtervolgd worden door een flink wolkendek waar zo nu en dan een paar spetters uit vallen. We waren wel nog op tijd voor een mooi uitzicht.
Daarna hebben we nog even gewacht tot de zon volledig weg was en alleen de maan nog aan de hemel staat. Het is best gek om in een geheel donker park te zijn. Helemaal omdat je de enige bent op dat stuk.
Gelukkig heeft Bryce geen berenwaarschuwing.
We kwamen om half twaalf aan bij ons hotel in Kanab (vlak naast Zion).
Ik had het hotel voor die tijd maar even gebeld om te informeren tot hoe laat we konden inchecken. Dat kon altijd. Geen probleem.
Bij aankomst bleek de receptionist vier jaar lang bedrijfseconomie te hebben gestudeerd in Den Haag. Hij kwam met hele verhalen over zijn tijd in Nederland. Er was geen houden meer aan. Hij kon ook kleine zinnetjes Nederlands. Hoe grappig.
Uiteindelijk konden we naar onze kamer. Het is dat we de man van de receptie zo sympathiek vonden, maar wat was de kamer een drama. Het was een klein houten hok met twee van die bedden als we laatst bij Motel 6 hadden. Met zo’n dun lakentje en dekentje en zo’n fletse, verwassen sprei. Het onderlaken paste niet helemaal lekker, dus zodra ik mijn elleboog in het matras stak, schoot het laken los. Ieuwwwww! Ik wil het matras dat er onder zit niet kunnen zien. Ik weet dat die dingen in hotels en motels niet al te fris kunnen zijn, vooral als het een verouderde kamer is; dat hoef ik niet ook nog eens te zien.
Het laken wilde echt niet terug vast. Ik denk dat het zo’n vijf centimeter te kort was. Het was al een wonder hoe ze het überhaupt om het matras hadden gekregen.
Het meest logische aan de kamer was nog dat er in de lange muur een deur zat; die ging naar de badkamer. En daarnaast zat een hok dat dienst deed als kast. Dat was ongeveer net zo groot als een derde van het slaapgedeelte. Echte logica.
We hebben de hele vakantie niet zo lang wakker gelegen voor we in slaap vielen. Dat werd een korte nacht, want om half zeven zou de wekker alweer gaan.
Er zit ontbijt in de prijs inbegrepen en we zagen al twee wafelijzers staan. We zullen flink wat wafels moeten eten om de kamerprijs de moeite waard te maken. Deze staat met stip op de één na laatste plaats als het gaat om de kamer.
-
26 Mei 2011 - 10:26
Roland:
Heerlijk om met jullie mee te lezen.... En wat een grappig klein plaatsje dat Kanab.... Maar ze hebben wel een ziekenhuis hahahaha....
Lang leven Google.... -
26 Mei 2011 - 12:03
Eva En Harry:
Hallo Miran en Richard, wat een prachtige reis maken julie, geweldig om zo jullie te kunnen volgen, de techniek staat niet stil. Zo te zien genieten jullie met elkaar. Dat er af en toe iets tegen zit met motels of hotels, nou ja, dat hoort ook bij. Miran, ik hoor het jou allemaal zeggen, jij schrijft leuk, het is of ik het je hoor zeggen. Miran en Richard, geniet lekker verder van jullie wel verdiende vakantie, dit maak je niet altijd mee, pak jullie kansen. Tot na jullie vakantie, knuffels en liefs. Eva en Harry
P.S. Onze Miranda was net hier en ik zeg "Wat heb jij een leuke broek aan", ja mam, die heb ik van Miranda gehad" top he? kus Eva -
26 Mei 2011 - 14:00
Miriam Jansen:
Ik zit hier te genieten achter mijn beeldscherm jongens! Miran meid, wat kun jij lekker schrijven! Het is inderdaad alsof ik het je hardop hoor zeggen! En Ries, ik ben reuzebenieuwd naar je 30 miljoen foto's ;-)
Take care, be careful and enjoy!!! -
26 Mei 2011 - 16:10
Irène:
ole da zal een berg wafels geweest zijn dan zekers,hoop dat je weer geen buikkrampen er van hebt gekregen pfff.
Veel reisplezier verder xxx -
31 Mei 2011 - 21:28
Herwegjes:
Soms valt de kamer wel eens tegen, hopelijk morgen weer een kamer in de top 5
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
