01-06-2011 Dag 23: San Diego

Ik werd wakker met een mail in de mailbox van Dennis van Arke. De mail begon met: “Goedemorgen! Alles is geregeld! Zo, dat staat fijn in de eerste regel Hé? Fijne reis tot nu toe?” De rest van de mail liet weten dat de cabrio kosteloos geannuleerd is en dat we deze auto bij vertrek vanuit San Francisco ter plekke kunnen inleveren. We krijgen nog geld terug, omdat deze auto goedkoper is.
Dennis is onze held. We zoeken nog naar een passend bedankje bij terugkeer. Alle suggesties zijn welkom.

De manager was inderdaad aanwezig toen we gingen ontbijten. Hij rende direct heen en weer toen hij zag dat sommige producten enigszins op waren en was er zo druk mee, dat we hem herhaaldelijk vroegen om rustig aan te doen. We zouden het echt niet allemaal opeten en opdrinken. Hij kon het niet laten om zich te verontschuldigen voor het feit dat er niet meer ‘pastries’ (zoetigheid tijdens het ontbijt; denk aan koffiekoeken en muffins) waren dan wat er nog lagen. Er was een grote kerel geweest die zich daar erg op had uitgeleefd, zo liet hij weten.
Maak je niet druk, er ligt genoeg.
Hij informeerde nog of we omgeboekt wilden worden naar een andere kamer. Dat was niet nodig. Het tuig was vannacht rustig geweest. We moesten het vooral laten weten als er iets mis was. Dat zullen we zeker doen.

Op basis van de afgelopen nacht (we hebben besloten dat we die hoes gewoon van het matras gaan afslopen), het ontbijt en de vriendelijkheid van het personeel besloten we te informeren naar het tarief voor de komende nachten.
De manager liet weten dat we hetzelfde tarief zouden krijgen als de eerste nacht. Dat was super gunstig, want dat zou voor het weekend inmiddels vijftien dollar zonder belasting hoger liggen dan wat wij nu betaalden.
We besloten dat we zaterdag naar Seaworld zouden gaan en boekten bij tot zondag. We vermaken ons nog wel een paar dagen hier in San Diego. Bovendien hadden we nog tijd genoeg om terug in San Francisco te komen.
De manager liet weten dat vanaf zaterdag het zomerseizoen voor Seaworld begint en dat ze dan op zaterdag tot elf uur open zijn.
Rich had hem met iemand aan de telefoon horen praten over korting voor Disneyworld en informeerde of er voor Seaworld ook kortingen golden. De manager liet weten dat er momenteel een actie loopt bij McDonalds. Je kan daar een bonnetje krijgen waarmee je twintig dollar per persoon korting kan krijgen. Dat was nog eens lucratief.
Hij liet weten dat hij voor zaterdag nog wel een bonnetje voor ons zou bemachtigen bij de McD.
Na de nodige uitleg over andere hotspots vertrokken we.

We kwamen uit in een High Fashion winkelcentrum, waar je werkelijk alle dure merken terugvindt. Rich heeft er een neus voor om dit soort plekken te vinden. Onbetaalbaar, maar geinig om te zien.
Ik heb er normaal gesproken juist een neus voor om in de getto uit te komen, dus ik bemoei me dit keer maar niet met de navigatie als we geen doel voor ogen hebben.

Enige tijd later strandden we bij de Starbucks. We weten eigenlijk niet meer waarom, maar we hadden internet nodig.
We zijn deze vakantie al een paar keer gepromoveerd; eerst van internetstelers-via-onbeveiligde-netwerken-van-winkels naar parkeerplaats-van-de-mcD-internetters, tot restaurant-van-de-McD tot nu jawel, Starbucks-internetters.
We horen er inmiddels helemaal bij met onze eigen echte Starbucks-kaart. We kunnen nu gewoon koffie kopen van onze tegoedkaart.
Starbucks is eigenlijk een soort tweede huiskamer voor ons geworden, waar we veel visite ontvangen. Iedereen komt langs en blijft hangen. Mensen met een laptop zitten hier (net als wij op sommige momenten) de halve middag met één of meerdere koppen koffie en andere versnaperingen; mensen die studeren, films kijken, op het terras gitaar en mondharmonica spelen, reizen plannen, etc.

Opeens ontstond het idee om ons verblijf in New York te verlengen als dat mogelijk was. Voor we het wisten waren we bezig met het informeren van de mogelijkheden in New York, het omboeken van de reservering in San Francisco (Alameda) en het informeren naar de mogelijkheden voor een ticketwijziging.
NY heeft laten weten dat het akkoord is en het hotel aan het einde van SF is inmiddels omgeboekt naar twee dagen eerder. Daarmee hebben we overigens heel veel geluk, want onze creditcard is inmiddels al belast. Het zou teveel gedoe zijn om onze reservering helemaal te wijzigen en de geldende tarieven aan ons door te berekenen. We krijgen de kamer dus voor hetzelfde tarief als waarvoor we geboekt hadden (na het weekend, terwijl we in het weekend gaan verblijven). Dat scheelt ons toch zomaar even drieënzeventig dollar.
Het wachten is nu nog op antwoord van Worldticketcenter. We hebben even op internet gesnuffeld en zagen dat de huidige ticketprijzen iets lager waren dan waarvoor wij hadden geboekt (heeft vast te maken met de dollarstand), dus we vermoeden dat het geen probleem is. Wellicht zullen ze nog wat kosten in rekening brengen, maar we krijgen ook geld terug van de cabrio die vervallen is.
Het is nog even spannend, want misschien willen ze helemaal niet omboeken.

We maken er weer een bende van, maar we vinden het wel weer geinig om dit dan weer te doen. We zouden Richard en Miranda niet zijn als alles volgens plan zou verlopen. Bovendien is de hele reis al niet volgens plan verlopen, dus dan kan dit er ook nog wel bij.
Als alles meezit vertrekken we dus de elfde vanuit San Francisco naar New York, waar we dan de twaalfde kunnen inchecken in het appartement.
Daar zullen we dan verblijven tot we terug komen naar Nederland.

’s Avonds zijn we plaatjes gaan maken van de skyline van San Diego. Super mooi!
In de tussentijd dat Rich als een soort Speedy Conzales met camera, statief en rugzak, steeds van de ene naar de andere kant rende om foto’s te maken, heb ik ons blog bijgewerkt.

Daarna (kwart voor tien) hebben we snel nog noodles gehaald bij de chinees een kwartier verderop. Die hebben we opgegeten bij het plekje waar we de foto’s hebben gemaakt.