14-06-2011: Dag 36 New York

Vandaag hebben we een kaartje gehaald voor de sunset en sunrise voor het observatiedek van Rockefeller Tower, ofwel The Top of the Rock.
Het uitzicht vanaf de wolkenkrabber is vanaf de zeventigste verdieping, die 259 meter hoog is. Het is niet het hoogste uitkijkpunt, maar de toeristenwereld is er erg dol op.
De dames onder ons kennen vast de poster van de bouwvakkers die op een stalen balk hun lunch eten. Dat is dus hier. Voor wie hem niet kent, is hier de link: http://bit.ly/cEwvt1

Ik besloot om niet mee te gaan, aangezien dat een paar uur zou gaan duren. Rich zou namelijk foto’s maken bij daglicht en bij zonsondergang.
Ik kon altijd nog beslissen om de keer daarna alsnog mee te gaan met een kaartje voor alleen overdag en dan te wachten tot de zon onder gaat. Twee keer 32 dollar om naar boven te mogen vond ik dan weer zonde. Dan ging ik liever mee naar boven op het Empire State Building.
We hebben even rondgesnuffeld in de winkel van de NBC studio’s. Aanvankelijk wilden we een tour doen door de studio’s, maar mensen die hier eerder aan deel hadden genomen, waren verre van enthousiast. We besloten het over te slaan.

We hebben vandaag voor het eerst echt de metro geprobeerd en zijn nog net niet verdwaald in die ranzige, ondergrondse wereld die de New York Subway heet.
Toen we aankwamen bij de metro, dacht Rich dat hij al klaar stond. We moesten opschieten om hem te halen.
Later bleek dat het de verkeerde metro was. Hij wilde er het volgende perron uit, maar dat was een perron zonder voorzieningen voor rolstoelgebruikers. Ik vond dat we beter de volgende konden uitstappen; die had wel voorzieningen.
Achteraf gezien was het idee van Rich wellicht verstandiger geweest, want ik had gemist dat de metro terug wellicht op hetzelfde perron zou vertrekken.
We gingen op zoek naar een verbinding terug en kwamen uiteindelijk na een hoop gepuzzel en heen en weer geloop op onze plaats van bestemming.
Tijdens onze rit kregen we ernstig het gevoel alsof we in “The Taking of Pelham 123” (film die zich afspeelt in de metro van New York) zaten. Die willen we nog wel een keer kijken nu we hier geweest zijn. Nu hebben we het gevoel en de geur erbij. Alsof je op dat laatste zit te wachten.
Toen we uit de lift stapten bij Central Park regende het. Dit had geen zin, dus we besloten rechtsomkeer te maken.
We hadden nu al bijna onze weekkaart terugverdiend.

Terwijl we op de weg terug waren, werden we in het metrostation verrast door best lekkere muziek. Er staan regelmatig bandjes of artiesten, maar dit klonk echt goed.
Het bleek een man die op een elektrische viool speelde en de versterker lekker open had gedraaid. Ik wist niet eens dat dat bestaat; een elektrische viool.
We hebben hem een tijdje staan bekijken en beluisteren, net als de nodige andere voorbijgangers. Zelfs de politieagent kwam regelmatig terug om even te luisteren.
Ik wilde hem een paar dollar geven voor zijn optreden, maar hij had ook cd’tjes voor een tientje. We besloten een cd’tje te kopen. Die kerel kon spelen.
Voor de geïnteresseerden, kijk maar eens naar: http://www.youtube.com/watch?v=GxNBdhr3z-g&feature=fvst

We hebben nog steeds geen boodschappen.
Het is bijna onmogelijk om hier een gewone supermarkt te vinden. Het zijn allemaal organische winkels. Super gezond natuurlijk, maar Rich moet steeds naar de McD voor een beker cola.
De Whole Foods Market (WFM) die door de hele stad zit en heel verantwoord is, heeft ons vandaag van een (organische) maaltijd voorzien. De WFM heeft een hele afdeling met vers kant en klaar eten. Je kan zelf je eten in kartonnen afhaalbakjes scheppen. Je kan kiezen uit de bakjes waarin je bij de chinees je noodles mee krijgt, of grotere superstevige, maar uiteraard verantwoord geproduceerde bakjes.
Ze hebben van alles; rijst, noodles, aardappeltjes, kip in verschillende soorten, ontzettend veel vegetarische opties als vegetarische moussaka, verschillende salades, toppings, enz. Het is eigenlijk een soort afhaalbuffet in een restaurant waar ze organische ingrediënten gebruiken voor hun eten. Het smaakte verrassend goed.
Het is alleen zo jammer dat ze ook alleen organische cola verkopen. Dat is geen Coca Cola en Rich durft het niet aan de organische cola te proberen. Ik weet niet precies wat hij er van denkt te krijgen, maar hij zal er vast geen enge bulten van krijgen.

’s Avonds hebben we wat TV gekeken. The Voice was op tv. Wat zongen die mensen vals! Niet dat ik het ze nadoe, maar toch. Als je dit hoort, dan heeft Nederland een stuk meer talent. Maar ja, dat is een andere show.
Voor de verandering gingen we eens vroeg naar bed (23.00 uur).