30-05-2011 Dag 21: Joshua Tree National Park
Door: richardenmiranda
Blijf op de hoogte en volg Miranda en Richard
30 Mei 2011 | Verenigde Staten, Palm Springs
Vandaag was Memorial Day (een soort dodenherdenking), maar daar hebben we eigenlijk niet zo veel van gemerkt. Alleen in de supermarkt heeft Rich een aantal heliumballonnen gezien met de tekst “Support our troups”.
Onze dag begon bijna als het ‘einde’ van de vakantie. In die zin het einde dat het een stuk minder comfortabel had kunnen zijn voor mij. Rich reed iets aan wat nog achter de auto stond. Na wat kraken, bleek dat mijn stoel te zijn. Hij is nog heel en recht. Niets aan de hand.
We gingen de weg naar het Zuiden van Joshua Tree rijden. Eigenlijk viel die me heel erg tegen; er zat niet zo veel, behalve een cactustuintje waar ik niet kon komen. Er stond nergens dat ik er niet mocht komen, er stond alleen geen rolstoeltje in de beschrijving als in ‘toegankelijk’. Nou zegt ons dat niet zo veel, want we zijn ook op andere plekken geweest waar het niet toegankelijk zou zijn geweest.
In dit geval bleek later dat het wel heel verstandig was dat ik toch maar niet ben meegegaan. Rich heeft schoenen met stalen neuzen en had een paar flinke naalden in zijn schoenen zitten. Dat was geheid een lekke band geweest.
De cactustuin viel me wat tegen, omdat ik er heel veel verschillende soorten cactussen had verwacht. Het was ook niet beschreven in de plattegrond en de info die we bij het park kregen. Er bleken eigenlijk maar twee soorten te staan, met nog wat plantengrut.
Overigens ligt de San Andreas Breuklijn in Joshua Tree National Park; deze brengt zware aardbevingen teweeg. De bekendste is de aardbeving in San Francisco in 1906, waarbij San Francisco grotendeels werd verwoest.
Verder naar beneden bleek er niet zo veel te zien. Er waren wel een aantal hikingtrails, maar daar heb ik me toch maar niet aan gewaagd.
Richard heeft wel tijdens een babbel met twee hikers geleerd dat Needles de capitol van de Methamfetaminen (chemische drugs) is. De opgeblazen en afgebrande huisjes die we gisteren onderweg tegenkwamen, waren dus niet geheel vreemd. Het spul is nogal explosief. Hoe toepasselijk eigenlijk dat Needles (vertaald: Naalden) dan uitgerekend zo’n grote fabriek blijkt voor het spul.
Als je verder gaat Googlen kom je nog op een andere verklaring. Er zit vlak bij Needles een marinebasis. Wikipedia laat het volgende weten:
“Er zijn verschillende medische toepassingen voor dit middel. Voorbeelden van gebruikers zijn atleten, studenten of (straaljager)piloten, die onder grote druk toch goed willen of moeten presteren. In de Tweede Wereldoorlog gebruikten beide zijden het middel. Onder de Wehrmacht stond het bekend als panzerschokolade oftewel tankchocolade. Dit om bij langdurige gevechten bemanning van gepantserde wagens meer uithoudingsvermogen te geven. Voor vliegeniers was er de fliegerschokolade. Ook in de recente conflicten in het Midden-Oosten wordt meth gebruikt door soldaten.”
It all makes sense.
Inmiddels zijn we aangekomen in Twentynine Palms. We zitten in de Travellodge. De kamer ziet eruit alsof die al heel lang niet is schoongemaakt. De receptionist verontschuldigde zich honderd maal en wilde direct een schoonmaakster langs sturen. We hebben gezegd dat dit niet nodig was, maar dat het een aandachtspunt zou moeten zijn.
De enige reden waarom we hebben gezegd dat het niet hoefde is met het oog op alle spullen die we bij ons hebben. Soms zijn we enigszins voorzichtig.
Onze dag begon bijna als het ‘einde’ van de vakantie. In die zin het einde dat het een stuk minder comfortabel had kunnen zijn voor mij. Rich reed iets aan wat nog achter de auto stond. Na wat kraken, bleek dat mijn stoel te zijn. Hij is nog heel en recht. Niets aan de hand.
We gingen de weg naar het Zuiden van Joshua Tree rijden. Eigenlijk viel die me heel erg tegen; er zat niet zo veel, behalve een cactustuintje waar ik niet kon komen. Er stond nergens dat ik er niet mocht komen, er stond alleen geen rolstoeltje in de beschrijving als in ‘toegankelijk’. Nou zegt ons dat niet zo veel, want we zijn ook op andere plekken geweest waar het niet toegankelijk zou zijn geweest.
In dit geval bleek later dat het wel heel verstandig was dat ik toch maar niet ben meegegaan. Rich heeft schoenen met stalen neuzen en had een paar flinke naalden in zijn schoenen zitten. Dat was geheid een lekke band geweest.
De cactustuin viel me wat tegen, omdat ik er heel veel verschillende soorten cactussen had verwacht. Het was ook niet beschreven in de plattegrond en de info die we bij het park kregen. Er bleken eigenlijk maar twee soorten te staan, met nog wat plantengrut.
Overigens ligt de San Andreas Breuklijn in Joshua Tree National Park; deze brengt zware aardbevingen teweeg. De bekendste is de aardbeving in San Francisco in 1906, waarbij San Francisco grotendeels werd verwoest.
Verder naar beneden bleek er niet zo veel te zien. Er waren wel een aantal hikingtrails, maar daar heb ik me toch maar niet aan gewaagd.
Richard heeft wel tijdens een babbel met twee hikers geleerd dat Needles de capitol van de Methamfetaminen (chemische drugs) is. De opgeblazen en afgebrande huisjes die we gisteren onderweg tegenkwamen, waren dus niet geheel vreemd. Het spul is nogal explosief. Hoe toepasselijk eigenlijk dat Needles (vertaald: Naalden) dan uitgerekend zo’n grote fabriek blijkt voor het spul.
Als je verder gaat Googlen kom je nog op een andere verklaring. Er zit vlak bij Needles een marinebasis. Wikipedia laat het volgende weten:
“Er zijn verschillende medische toepassingen voor dit middel. Voorbeelden van gebruikers zijn atleten, studenten of (straaljager)piloten, die onder grote druk toch goed willen of moeten presteren. In de Tweede Wereldoorlog gebruikten beide zijden het middel. Onder de Wehrmacht stond het bekend als panzerschokolade oftewel tankchocolade. Dit om bij langdurige gevechten bemanning van gepantserde wagens meer uithoudingsvermogen te geven. Voor vliegeniers was er de fliegerschokolade. Ook in de recente conflicten in het Midden-Oosten wordt meth gebruikt door soldaten.”
It all makes sense.
Inmiddels zijn we aangekomen in Twentynine Palms. We zitten in de Travellodge. De kamer ziet eruit alsof die al heel lang niet is schoongemaakt. De receptionist verontschuldigde zich honderd maal en wilde direct een schoonmaakster langs sturen. We hebben gezegd dat dit niet nodig was, maar dat het een aandachtspunt zou moeten zijn.
De enige reden waarom we hebben gezegd dat het niet hoefde is met het oog op alle spullen die we bij ons hebben. Soms zijn we enigszins voorzichtig.
-
31 Mei 2011 - 07:56
Roland:
Lang leve street view, het ziet er mooi uit daar, palmbomen... Had ik aangegeven dat ik jaloers was? ;)
Geniet er van..... -
31 Mei 2011 - 20:40
Ans En Henk:
Wat zullen jullie genieten bij thuiskomst van jullie eigen bedje en bijkomen van alle drukte,groetjes en prettige voortzetting van de vakantie. -
01 Juni 2011 - 17:59
Anke:
Heerlijk om na het klussen jullie ervaringen te lezen! Ik ben nu helemaal bij en kan niet anders dan concluderen dat dit echt een geweldige reis moet zijn.
Veel plezier! -
25 Juni 2012 - 10:01
Suus:
Gelukkig maar dat die stoel van Miran nog recht en heel was...
Nog niet gelezen dat jullie heimwee naar huis hebben gehad, dus het beviel jullie wel daar :-))))
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
